“>
თემის სათაურია წიგნი, წიგნი და წიგნი…
თემა დაყოფილია გეგმებად:
1)ქვეყანა უწიგნოდ.
2)კომპიუტერიასა და წიგნის ორთაბრძოლა.
3)წიგნი და თავდავიწყება.

ქვეყანა უწიგნოდ ისე ვერ გაძლებს როგორც თევზი_უწყლოდ. წარმოვიდგინოთ ქვეყანა ჟიულ ვერნის, თომას მაინ რიდის, აგატა კრისტის, შექსპირის, მარკ თვენის და სხვა კლასიკოსების გარეშე… დედამიწა განადგურდებოდა! ადამიანებს დაუქვეითდებოდათ ფანტაზიის უნდარი და ვერ “გაფრინდებოდნებოდნენ” იქ სადაც კაპიტანი ნემო მოგზაურობდა, სადაც კაპიტან გრანტს ეძებდნენ. ვერ დაინახავდნენუთავო მხედარს რომელიც წყვდიადში დინჯად “ატარებდა” ცხენს, ვერ იმოგზაურებდნენ ტომ სოიერთად და ჰეკლებერი ფინთან განზის მოსაძებნად…
ჩვენს დროს (XXI საუკუნეში) მოზარდების ტვინში დუელი, ორთაბრძოლა იმართება წიგნებსა და კომპიუტერებს შორის. მოზარდები, 10-15 წლამდე, უპირატესობას კომპიუტერი ფლობს, რადგანაც უფრო რთული აგებულებისა, მაგრამ მარტივი სახმარია. წიგნი უმარტივესი რამაა რომელიც თავდაუზოგავად ასრულებს თავის საქმეს, რომელსაც ყველაზე მეტის გაკეთება შეუზლია ადამიანისთვის: ის ატირებს, აცინებს, ახარხარებს, რაინდულ გრზნობებს უღვიზებს(რომელიც ეხლა აღარავის შემორჩენია), და მეცხრე ცაზე აფრენს მკითხველს. კომპიუტერს ეს არ შეუზლია! მას შეუძლია დააბრმაოს ადამიანი (პირდაპირი გაგებით! როგორც მე მიქნა!) გააგებინოს ახალი ამბები და გამოუფიტოს გონება ადამიანს.
ჩემში დუელი გაიმართა 11 წლის ასაკში: კომპიუტერმა და წიგნმა 20-20 ნაბიჯი გაიარეს და წიგნმა დამბაჩა დაუშვა, დაუმიზნა და ესროლა… კომპიუტერი პირველივე გასროლაში გამოასალმა სიცოცხლეს, ჩაკლა ჩემს ტვინში და ნაკუწ-ნაკუწ დაფლითა!
წიგნი თავდავიწყებაა, რომელიც დაგავიწყებს ყველა დარდს… მოგწყვეტს დედამიწიდან… როგორც რევაზ ინანიშვილის “წიგნში” მთავარი პერსონაჟი გაართო და დაავიწყ რო მას უნდა მოეკლა კაცი და იმ ინტერესიტ თუ რას კითხულობდა მსხვერპლი ხელიდან გაუშვა!
მეც ხშირად წიგნის კითხვის დროს მავიწყდება ყველაფერი-გაკვეთილების ჩათვლით!

ჩემი რჩევა იმათთვის ვინც არ კითხულობს:
წაიკითხეთე კაპიტან გრანტის შვილები და თქვენ გაიგებთ წიგნის გემოს!
1)

კაპიტან გრანტის შვილების მოკლე აღწერა: მოთხრობილია ბრიტანელი კაპიტან გრანტის შესახებ. მას შემდეგ რაც მის მიერ ზღვაში ჩაგდებულ ბოთლს პოულობენ, კაპიტანის საძებნელად მიემგზავრებიან შოტლანდიელი ლორდი და ლედი გლენარვანები. მათ მიჰყვებიან გრანტის შვილები, მერი და რობერტი. უცნობია, თუ სად განიცადა კატასტროფა გრანტის გემმა, ცნობილია მხოლოდ განედი – 37 გრადუსი. ნაწერები წერილში გაურკვეველია და ამიტომ მოგზაურთა გუნდი მრავალი დილემისა და გამოცანის წინაშე აღმოჩნდება.

გემ ’დუნკანით’ მოგზაურები თავდაპირველად მიემართებიან სამხრეთ ამერიკისაკენ. კიდევ ერთი, მაგრამ მოულოდნელი მგზავრია ექსცენტრიული ჟაკ პაგანელი (რომელიც აპირებდა ინდოეთში გამგზავრებას). გუნდი მოივლის პატაგონიას, ტრისტან და კუნიას კუნძულს, ამსტერდამის კუნძულსა და ავსტრალიას.

ეპიზოდი 1985 წლის საბჭოთა ფილმიდან “კაპიტან გრანტის შვილები”

მოგზაურები გაიცნობენ აირტონს, რომელიც მათ ჰპირდება კატასტროფის ადგილის ჩვენებას. მაგრამ იგი მოღალატეა, რომელსაც გრანტის გემის დაღუპვა არ უნახავს, ვინაიდან მანამდე მიტოვებული იქნა ავსტრალიაში – მას შემდეგ, რაც წარუმატებლად სცადა გემის მითვისება, მომავალში მეკობრეობის მიზნით. იგი ცდილობს დუნკანის დაუფლებას, მაგრამ კვლავ წარუმატებლად. გლენარვანები, გრანტის შვილები, პაგანელი და რამდენიმე მეზღვაური რჩებიან ავსტრალიაში და დარწმუნებულები არიან, რომ დუნკანი სამუდამოდ დაკარგეს. ამიტომ ისინი მიემართებიან ოკლენდში (ახალი ზელანდია), საიდანაც ევროპაში დაბრუნებას აპირებენ. მას შემდეგ, რაც მათი გემი განიცდის კატასტროფას ოკლენდის სამხრეთით, მოგზაურებს იჭერენ მაორის ტომის ადამიანები. ისინი მაინც გარბიან და პირველივე გემზე ადიან. მათთვის მოულოდნელად, ეს ’დუნკანი’ აღმოჩნდება.

აირტონი, რომელიც ახლა უკვე გემის ახალ მფლობელთა მონობაში იმყოფება, სთავაზობს მოგზაურებს ინფორმაციას გრანტზე. სანაცვლოდ იგი ითხოვს მის რომელიმე კუნძულზე დატოვებას. დუნკანი ტაბორის კუნძულისაკენ მიემართება, რომელიც კაპიტან გრანტის თავშესაფარი აღმოჩნდება. აირტონი სწორედ აქ რჩება.

წყარო: ucnauri.com